• [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

    za grzech specjalny.
    Ad 3. Jeśli zepsucie w różnych okolicznościach pochodzi z tej samej pobudki,
    nie ma wielu, lecz tylko jeden grzech, np. jeden jest tylko grzech kradzieży, choć kto
    wziął rzecz nie swoją tam: gdzie nie powinien i wtedy, gdy nie powinien. Jeśli jednak
    pobudek jest więcej, zachodzi więcej grzechów o różnych gatunkach, np. jeśli ktoś
    ukradł coś w kościele z pobudek wyrządzenia krzywdy miejscu świętemu, zachodzi
    nowa postać grzechu, świętokradztwo; kto inny zaś zabrał coś w niewłaściwym czasie
    tylko pod wpływem przesadnej żądzy posiadania, wtedy zachodzi zwykła chciwość.
    Stąd też braki w tym, co jest potrzebne do roztropności, nie wpływają na wielość
    grzechów, chyba że, jak powiedziano4), psują czynności rozumu.
    74
    Artykuł 3.
    CZY POCHOPNOZ JEST GRZECHEM ZAWARTYM
    W NIEROZTROPNOZCI ?
    Wydaj e się, że nie, ponieważ:
    1. Nieroztropność jest przeciwstawności cnoty roztropności, natomiast
    pochopność przeciwstawia się darowi rady, o którym wyraża się Grzegorz1), że jest
    dany dla wyleczenia nas z pochopności.
    2. Pochopność zda się należeć do lekkomyślności, która zawiera w sobie
    zarozumiałość, należącą do pychy.
    3. Pochopność oznacza jakiś nieuporządkowany pośpiech. Otóż w czynności
    naradczej zachodzi grzech nie tylko z powodu pośpiechu, lecz także z powodu
    przewlekłości, co powoduje niewykorzystanie sposobności działania; Etyka wy-mienia
    też inne powody2), jakimi są nieporządki w innych okolicznościach. Zatem nie tylko
    pochopność, lecz także przewlekłość lub każdą inną wadę powodującą nieporządek w
    czynności naradczej, należy uważa za grzech zawierający się w nieroztropności.
    Z drugiej jednak strony mówi Przypowieści3):  droga niezbożnych ciemna, nie
    wiedzą gdzie upadają . Otóż  ciemne drogi niezbożności są wynikiem
    nieroztropności, a wobec tego  upadanie , czy potykanie się jest wynikiem
    pochopności.
    Odpowiedz: Słowo  pochopność w czynnościach duchowych jest zapożyczone
    z ruchów ciał, a to z racji podobieństwa. Kamień bowiem spadając z góry na dół
    własnym ciężarem albo potrącony przez kogoś czyni to nie planowo, sto-pniowo i z
    myślą, lecz na ślepo, uderzając przy tym o przeszkody i podskakując. (54) W
    czynnościach duchowych punktem szczytowym jest rozum, a punktem najniższym jest
    działanie dokonywane przez ciao. Stopniami i jakby szczeblami pośrednimi
    porządnego zstępowania są pamięć tego, co było, baczność na to, co jest, bystrość
    przewidywania tego, co może zajść w przyszłości, rozumność porównująca jedne
    wypadki z drugimi, oraz chęć korzystania z doświadczeń ludzi starszych i mędrszych.
    75
    Po tych stopniach człowiek schodzi według porządku, jeśli jego naradczość jest
    poprawna. Jeśli zatem człowiek rzuca się do czynu pod samym naciskiem woli lub
    namiętności, z pominięciem tych stopni, zachodzi pochopność. A ponieważ
    nieporządek w naradczości prowadzi do nieroztropności, jest jasne, że wada
    pochopności wiąże się z nieroztropnością.
    Ad 1. Sprawianie poprawności w radzie należy do daru rady i do cnoty
    roztropności, choć, jak wiemy4), w odmienny sposób; zatem pochopność sprzeciwia
    siÄ™ obojgu.
    Ad 2. Działać pochopnie, to działać bez kierownictwa rozumu, co może zajść
    dwojako: na skutek nacisku woli lub namiętności albo w wyniku zlekceważenia
    kierowniczego prawidła; to drugie oznacza właściwą lekkomyślność, pochodzącą z
    pychy, która odmawia podległości prawidłom innym niż własne widzimisię.
    Pochopność zachodzi w obu wypadkach, choć mieści się w niej lekkomyślność,
    pomimo że pochopność bardziej dotyczy pierwszego.
    Ad 3. Badawcza czynność rady winna wziąć pod uwagę wiele szczegółów,
    dlatego, według Filozofa5),  trzeba naradza się długo . Stąd też pochopność w
    naradzie bardziej bezpośrednio sprzeciwia się jej poprawności niż nadmierna długość,
    bo ta jako taka wskazuje na poprawność naradczą.
    Artykuł 4.
    CZY NIEUWAGA (55) JEST GRZECHEM OSOBNYM,
    ZWIZANYM Z NIEROZTROPNOZCI ?
    Wydaje się, że nie jest, ponieważ:
    1. Prawo Boże nie wiedzie nas do grzechu, bo według Psalmisty1),  prawo
    Pańskie niepokalane . Prawo to jednak wskazuje nam nieuwagę2):  nie myślcie, jak
    albo co byście mówi mieli , a wobec tego nie jest grzechem.
    2. Czynność naradcza musi często uwzględniać wiele okoliczności. Jak wiemy,
    pochopność jest wynikiem wadliwej narady, a wobec tego także wynikiem braku w
    76
    uwadze. Ponieważ więc pochopność wiąże się z nieuwagą zatem nieuwaga nie jest
    osobnym grzechem.
    3. Roztropność polega na trzech czynnościach rozumu praktcznego: rada, osąd
    znalezionych naradczością środków, i nakaz. Otóż uwaga, czy baczność, te trzy
    czynności wyprzedza, bo musi zachodzić nawet w czynności rozumu speku-
    latywnego, a wobec tego nieuwaga czy niebaczność nie jest osobnym grzechem
    zawierającym. się w nieroztropności.
    Z drugiej jednak strony powiedziano w Przypowieściach3):  oczy twoje niechaj
    prosto patrzÄ…, a powieki twoje niech uprzedzajÄ… kroki twoje , a tego dokonuje
    roztropność. A ponieważ postępowanie temu przeciwne jest wynikiem nie-uwagi,
    wobec tego nieuwaga jest grzechem osobnym, związanym z nieroztropności.
    Odpowiedz: Uwaga, czy baczność, jest czynnością umysłu, polegającą na
    patrzeniu się naprawdę rzeczy. Otóż badań dokonuje rozum, osąd jest dziełem umysłu.
    Tak w dziedzinie spekulatywnej wiedza osiągnięta przez dowody staje się wiedzą
    przez osądzenie, które wyrokuje o znalezione j prawdzie rzeczy w świetle zasad
    pierwszych. Stąd też uwaga, czy baczność, jest koniecznym wymogiem sądu. Dlatego,
    jeśli w sądzie zajdzie jakaś wadliwość czyniąca sąd niepoprawnym, przyczyną tego
    jest nieuwaga, bo człowiek zle sądzi na skutek pogardzenia lub zaniedbania w uwadze
    tego, od czego poprawność sądu zależy. Jest zatem jasne, że nieuwaga jest grzechem.
    Ad 1. Bóg nie zabrania myślenia o tym, co mamy czynić lub mówić, jeśli jest
    sposobność; w tych słowach Pan Jezus daje swym uczniom ufność, by w razie
    niemożności, pochodzącej z własnego niedoświadczenia lub nagłości sprawy,
    położyli ufność tylko w tym, co im w dane j chwili Bóg doradzi, ponieważ, jak mówi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • zambezia2013.opx.pl