Brenden Laila Hannah 16 PuĹapka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

pośpiechu?
- Otwórz - zaproponował, odpowiednio układając wargi, i wskazał najpierw na kopertę, a
potem na �shild.
Nie znała tego pisma. Zawahała się. Czy czekały ją kolejne nieprzyjemności? Grube listy
zazwyczaj nie sprowadzały ze sobą nic dobrego, lecz kiedy spojrzała na Olego, wolno skinął głową.
Chyba musiała...
Powolnymi ruchami wzięła nóż, który podał jej Ole, i rozcięła pieczęć. Przyjemny zapach
karłowatych brzóz i zarośli jałowca roztaczał się nad górskim pastwiskiem, kiedy �shild wyjęła
plik banknotów. Zobaczyła, że zaciska palce na dużej sumie pieniędzy, i natychmiast zastanowiła
się, skąd brat zdobył taką kwotę. I dlaczego przyszedł z tym tutaj?
�smund ponownie wskazał na kopertę i dopiero teraz �shild spostrzegła, że wewnątrz leżał
jeszcze list. Włożyła pieniądze z powrotem do środka i rozłożyła zapisaną kartkę.
Siostro,
od tego dnia �smundrud jest w pełni i całkowicie moją prawną własnością. To dokładnie
taka suma pieniędzy, jakiej zażądałaś, i teraz wszystkie sprawy między nami zostały uregulowane.
�smund �smundrud
�shild musiała kilka razy przeczytać te dwie linijki tekstu, zanim zrozumiała, że bratu udało
się spłacić gospodarstwo ojca. Jak zdobył pieniądze, nie wiedziała, lecz jeśli nie pochodziły z
rabunku lub oszustwa, musiała przyjąć zapłatę. Chociaż już nie rościła sobie żadnych praw do
�smundrud, ów moment wydał się tak ostateczny, że doznała bolesnego ukłucia w piersi. Kiedy
podniosła wzrok, spojrzała prosto na górski szczyt. Wyciągał się kilkoma niedużymi występami ku
niebu, tworząc miejsce na orle gniazdo. Nagle poczuła się dziwnie mała. Nie bogata i opływająca w
dostatki. Nie szczęśliwa ani nie zmartwiona. Odniosła wrażenie, jakby coś w niej osiadło i
uspokoiło się, niczym kamień w żołądku. Spoczęło nieruchomo, jak w orlim gniezdzie. Tak jak orły
muszą sobie radzić w chudych latach, tak i ona będzie musiała sobie poradzić bez nadziei. Nadziei,
że kiedyś odzyska gospodarstwo ojca.
�smund starał się podchwycić spojrzenie siostry, żeby się pożegnać, ponieważ musiał
jechać dalej. Triumfujący uśmiech na jego ustach zadawał ból zarówno �shild, jak i Olemu. Jednak
bardziej Olemu, ponieważ on wiedział, skąd pochodziły pieniądze...
- Nie, nie! - �shild ocknęła się gwałtownie z zamyślenia, gdy brat wsunął nogę w strzemię.
- Nie możesz tak po prostu odjechać. Musimy chyba przynajmniej wypić kufel piwa, jeśli nie za coś
innego, to chociaż za udane stosunki sąsiedzkie. - �shild nie wiedziała, co wymyślić, żeby
zatrzymać �smunda. Irytowało ją trochę, że Ole ani trochę jej nie pomógł. Nie mogli przecież
zawieść Kai.
Kaja skuliła się i przywarła do ściany drewutni. Słyszała urywki rozmowy. Nie udało jej się
zrozumieć, z jaką sprawą �smund przyjechał, ale domyśliła się, że Ole i �shild nie mogą go
zatrzymać. Kaja złożyła ręce, aż zbielały jej kostki, i wstrzymała oddech. Potrzebowała jednej
krótkiej chwili, żeby wsiąść na konia, ponieważ była pewna, że Jon czeka przygotowany za oborą.
Jednak przedtem �smund musiał zniknąć z polany.
Kaja przełknęła ślinę. Zachciało jej się pić przez to siedzenie w składzie drewna i ściskało ją
w gardle. Drobne trociny i drzewny pył dostały się przez usta do przełyku i łaskotały. Musiała
odkaszlnąć. Ale nie mogła! �smund stał tuż za ścianą drewutni i chociaż nie mógł mówić, słyszał
doskonale.
Kaja ostrożnie rozwiązała szal, uformowała z niego kulę i przycisnęła do ust. Próbowała
odchrząknąć bezgłośnie, żeby pozbyć się drapania w gardle, lecz było tylko gorzej. Zamarła, kiedy
się zorientowała, że �smund zamierza z powrotem wsiąść na konia. Nie wolno mu odjechać przed
nią! Dlaczego Ole albo �shild nie mogą czegoś wymyślić?
Z oddali dobiegł ją dzwięk dzwonka na szyi krowy i Kaja pomyślała, że to dzieci wracają ze
stadem. To przypomniało jej, że powinna już wrócić na swoje pastwisko, żeby wpuścić zwierzęta
do obory. Mogą dostać zapalenia wymion, jeżeli ich się w porę nie wydoi. Nie mogła dłużej po-
wstrzymać kaszlu. Albo zwymiotuje, albo musi odkrztusić.
Zatykając szczelnie usta szalem, zakaszlała mocno dwa razy. Miała nadzieję, że nikt na
polanie tego nie usłyszał. Szybko oddychała, ale na szczęście zdołała się powstrzymać, żeby nie
dyszeć. Co oni tam robią? Piszą na kartce wiadomości czy też może �smund już pojechał? Albo
może wpatrują się w drewutnię i zastanawiają, co to za dzwięk ich stamtąd doszedł. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl
doc.pisz.pl
pdf.pisz.pl
zambezia2013.opx.pl

Wątki