• [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

    ani konieczności tego, co istnieje lub staje się, ani
    transcendentnych pojęć pod nazwą świata dającego się pojąć
    tego, co stać się powinno, jeżeli nie przyjmie za pod-
    czystym intelektem, nie mogąc ruszyć z miejsca, i nie gubił
    stawę warunku, pod którym coś istnieje, staje się lub
    się w urojeniach. Zresztą idea czystego świata intelektu,
    stać się powinno. W ten jednak sposób przez usta-
    jako ogółu wszystkich inteligencji, do którego należymy my
    wiczne dopytywanie siÄ™ o warunek odsuwa siÄ™ tylko
    sami jako istoty rozumne (chociaż jesteśmy z drugiej strony
    coraz dalej zaspokojenie [potrzeb] rozumu. Przeto szuka
    zarazem członkami świata zmysłowego), pozostaje zawsze
    on niezmordowanie czynnika bezwarunkowo koniecznego
    [ideą] pożyteczną i do-U27] zwoloną dla rozumnej wiary 
    i czuje się zniewolony do przyjęcia go, bez
    mimo że na jej granicy kończy się wszelka wiedza 
    jakiegokolwiek środka do wytłumaczenia go sobie; i
    [służącą do tego], żeby wzbudzić w nas żywe
    może sobie to uważać za dość wielkie szczęście, jeżeli
    zainteresowanie się prawem moralnym przez wspaniały
    uda mu się wynalezć pojęcie zgadzające się z tym
    ideał powszechnego państwa celów samych w sobie (istot
    przypuszczeniem. Nie jest więc żadną naganą dla naszej
    rozumnych), do którego wtedy tylko jako członkowie
    dedukcji najwyższej zasady moralności, lecz zarzutem,
    możemy należeć, 463 gdy postępujemy ściśle według
    który trzeba by zrobić ludzkiemu rozumowi w ogóle, że
    maksym wolności, tak jak gdyby one były prawami
    nie może wytłumaczyć bezwarunkowego praktycznego
    przyrody.
    prawa (jakim musi być imperatyw kategoryczny) w jego
    absolutnej konieczności; nie można
    WWW.FILOZOF.PL  Studencki Serwis Filozoficzny
    112 Uwaga końcowa
    bowiem rozumowi poczytywać za złe, że nie chce tego
    uczynić za pomocą jakiegoś warunku, mianowicie za
    pomocą jakiegokolwiek zainteresowania wziętego za
    podstawę, ponieważ wówczas wspomniana zasada nie
    byłaby moralną, tj. [nie byłaby] najwyższym prawem
    wolności. I tak nie pojmujemy wprawdzie praktycznej
    bezwarunkowej konieczności moralnego imperatywu,
    ale pojmujemy przecież jego niepojętość, a to jest
    SKOROWIDZ POJ I NAZWISK
    wszystko, czego można słusznie wymagać od.filozofii,
    która w zasadach dociera aż do granic rozumu ludz-
    Antropologia (Anthropologie). Pra-
    Boża, boska wola (Gottlicher
    ktyczna a. jako empiryczna część
    kiego.
    Wille). W. b. wyłącza zaintere-
    etyki, 4; praktycznÄ… a-Ä™ musi
    sowanie, 39; imperatywy i po-
    poprzedzić metafizyka moralności,
    winności nie istnieją dla w-i b-
    5; a. czyli znajomość natury
    skiej, 40; w. b. podstawÄ…
    człowieka nie może być podstawą
    teologicznego pojęcia moralności,
    filozofii moralnej, 6, 35, 37; a. jest
    zakładającego heteronomię, 81
    potrzebna dopiero dla etyki
    83.
    zastosowanej do człowieka, 37.
    Autonomia woli (Autonomie des Cel (Zweck). Cel w imperatywie
    Willetu). A. w. jako najwyższa kategorycznym, hipotetycznym i w
    zasada obowiązku, 68; jako podstawa imperatywach zręczności, 40 42;
    godności natury ludzkiej, 72; a. w. szczęśliwość rzeczywistym celem
    polega na tym, że maksymy woli
    wszystkich istot rozumnych, 42 43;
    mogą być powszechnie kto chce celu, chce też wiodącego doń
    prawodawcze, 77; zasada i prawa a-i środka, 45 46> cel a środek, cel
    w., 77 78; a. w. jako najwyższa
    względny i cel sam w sobie, cele
    zasada moralności, 78 79; zasada subiektywne i obiektywne, 60 65;
    a-i w. podstawą pojęcia moralności, obowiązek jako cel sam w sobie,
    85; stosunek zasady a-i do idei 70; cnota jako cel sam w sobie, 72;
    wolności i do prawa moralnego, człowiek jako cel sam w sobie, 73
    86, 90, 96; stosunek czynów do a-
    75; państwo celów, p. państwo.
    i w., 98; a. w. a świat czystego Cena (Preis). Cena a godność, 70,
    intelektu, 98, 104; a. w. a wolność 72.
    woli, 108.
    Cena rynkowa (Marktpreis),
    70 71.
    Bóg (Cott), 31, 81; p. też istota
    Cena uczuciowa (Affeklions-
    święta.
    preis), 71. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • zambezia2013.opx.pl