• [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

    w przypadku sarkoidozy układu oddechowego. Skutkiem tego był patent i dwa wnioski
    racjonalizatorskie. Dało to pewien wkład w rozwój leczniczego głodowania w ZSRR. W
    1980 r. frakcyjną terapię głodówkowo-dietetyczną zastosowano terapeutycznie cięŜko
    chorym w Szpitalu Pogotowia w Mińsku. W tym czasie autor podjął pracę na wydziale
    terapii wypadków nagłych Instytutu Doskonalenia Lekarzy. Autorytet metody wzrósł.
    Liczni pacjenci pozbyli się bardzo zawansowanych form dychawicy oskrzelowej,
    choroby nadciśnieniowej, choroby wieńcowej, chorób Ŝołądka itp. W róŜnych miastach
    Białorusi i ZSRR pojawiło się wielu uczniów autora, zwolenników terapii głodówkowo-
    dietetycznej. Daje to podstawę do patrzenia z optymizmem na dalszy rozwój głodówek
    leczniczych
    na
    Białorusi.
    Od
    roku
    1975
    metoda
    głodowania
    leczniczego
    rozprzestrzenia się coraz szerzej. Minister Opieki Zdrowotnej BSRR N. J. Sawczenko
    polecił Katedrze Kardiologii Białoruskigo Państwowego Instytutu Doskonalenia Lekarzy
    (prof. W. W. Gorbaczow) wszechstronnie zbadać metodę terapii głodówkowo-
    dietetycznej. Badaniami tymi zajął się personel centralnego laboratorium naukowo-
    badawczego tego Instytutu. Przeprowadzono szereg badań eksperymentalnych oraz
    wiele naukowych obserwacji klinicznych. Obroniono równieŜ kilka prac doktorskich o tej
    tematyce wykazując szereg zalet metody głodowania dozowanego. Równolegle
    zastosowano tę metodę w szeregu innych placówkach słuŜby zdrowia w Mińsku (w
    III,V i VI-tym Szpitalu Klinicznym oraz w Poradni Psychoneurologicznej. Wynikiem tego
    były dwie metodyczne i jedna informacyjna notatka na temat leczenia sarkoidozy,
    dychawicy oskrzelowej oraz niektórych chorób neurologicznych z zastosowaniem
    leczenia głodowaniem leczniczym. W ostatnich latach nastąpiła zmiana na stanowisku
    20
    Wydawnictwo verbum Górny-Gołąb Katowice 1991
    G. A. Wojtowicz ULECZ SAM SIEBIE
    kierownika miejskiego wydziału słuŜby zdrowia. Nowy kierownik powaŜnie podchodzi
    do moŜliwości zastosowania tej metody w leczeniu ludności. Stwarza to pomyślne
    perspektywy dla rozwoju głodowania leczniczego.
    Pytanie: Jakie niezwykłe zmiany w narządach wewnętrznych człowieka występują
    podczas przeprowadzania terapii głodówkowo -dietetycznej?
    Odpowiedź:
    1. Zachodzi sporo takich zmian. Niektóre z nich opiszemy. Poczynając od 2-3 dnia
    głodówki jakościowo zmieniają się procesy wydzielania w przewodzie pokarmowym.
    Ustaje wydzielanie kwasu solnego. Zamiast niego do przestrzeni Ŝołądka niejako
    "przesiąkają" nienasycone kwasy tłuszczowe i białka. Jeszcze Pawłow obserwował ten
    proces u głodnych psów, tłumacząc go działaniem hormonu pozakresowego CSN.
    Nienasycone kwasy tłuszczowe aktywizują neurohormon tkankowy - cholecystokininę,
    który tłumi uczucie głodu u ssaków. Dlatego od 3-4 dnia głodówki chorzy nie mają
    pociągu do jedzenia. U większości chorych zanika on po oczyszczeniu jelit duŜą dawką
    środka przeczyszczającego. W tym samym czasie zanika niepokonany pociąg do
    alkoholu, do narkotyków - u narkomanów, i do tytoniu - u palaczy. Nie obserwowano
    przy tym tzw. syndromu odstawienia (abstynencyjnego) u chorych uzaleŜnionych od
    glukokortykoidowych hormonów nadnerczy, od leków blokujących lub aktywizujących
    receptory komórek, od środków rozcieńczających krew (phenylinum i innych). Poza
    tym nienasycone kwasy tłuszczowe zapewniają wyraźne działanie Ŝółciopędne. Przy
    głodowaniu dozowanym odnaleziono Ŝółć nawet w jelicie grubym. Woda, która uchodzi
    z przewodu pokarmowego po zastosowaniu lewatywy jest zabarwiona na Ŝółtobrązowy
    kolor.
    2. U przewlekle chorych zmienia się podczas głodowania równieŜ mikroflora jelit. Flora
    gnilna ginie, zachowywana jest i odbudowuje się flora fermentacji mlekowej tj. taka jaka
    jest u osób długowiecznych i joginów. Wskutek tego poprawia się jakość
    syntetyzowania przez mikrofloręwitamin oraz innych aktywnych biologicznie substancji.
    Być moŜe właśnie dlatego w organizmie podczas głodowania leczniczego nie istnieje
    problem niedoboru aminokwasów niezamiennych. Prace naukowców dowodzą, Ŝe przy
    odŜywianiu endogennym zapewniona jest synteza rozmaitych aminokwasów, w tym
    równieŜ niezamiennych oraz związków pochodzenia białkowego - enzymów. M. F.
    Gułyj w ciągu 14 dni głodowania obserwował dodatkową syntezę (w wystarczającej
    ilości) izoenzymu aldolazy, która róŜni się od zwykłej aldolazy obniŜoną zawartością
    aminokwasów zawierających siarkę. Po zakończeniu głodowania synteza tego enzymu
    ustaje. Najprawdopodobniej szybka przebudowa syntezy związana jest w większym
    stopniu z koniecznością przegrupowania związków zawierających siarkę na korzyść
    21
    Wydawnictwo verbum Górny-Gołąb Katowice 1991
    G. A. Wojtowicz ULECZ SAM SIEBIE
    bariery ochronnej skóry, gdzie siarka potrzebna jest do wzmocnienia czynności
    ochronnych skóry.
    3.Ustalono, Ŝe zdeformowane błony komórek "starzejących się", podział których jest
    zbyt wolny, lub które nie dzielą się wcale, podczas odŜywiania endogennego przyjmują
    postać właściwą komórkom zwierząt młodych. Czyli Ŝe w czasie terapii głodówkowo-
    dietetycznej zachodzi proces odnawiania się barier ochronnych komórek. Spowalnia
    się przy tym proces podziału szybko dzielących się komórek. Jednocześnie [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • zambezia2013.opx.pl