-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wiadomości Kierownictwa Walki Cywilnej.
Oto cytaty ważniejszych informacji od szefa Kierownictwa Walki Cywilnej, Stefana Korbońskiego ("Nowak"). Pierwsza
dotyczy mało znanego wydarzenia - pierwszego starcia zbrojnego w warszawskim getcie, które miało miejsce na trzy
miesiÄ…ce przed wybuchem powstania:
"29 stycznia 1943. W ostatnich dniach %7łydzi w warszawskim getcie walczyli z bronią w ręku i zabili kilku Niemców.
%7Å‚ydowski Komitet Narodowy prosi, aby tÄ™ informacjÄ™ przekazano Histadrutowi w Palestynie.
18 marca 1943. Zlikwidowano resztę %7łydów w Radomsku, Ujezdzie, Sobolewie, Radzyminie i Szczerbcu koło Lwowa.
23 marca 1943. W Oświęciumiu przeprowadza się doświadczenia ze sterylizacją kobiet. Nowe krematoria mogą
skremować 3 tysiące ciał dziennie, są to głównie %7łydzi.
30 marca 1943. 13, 14 i 15 marca %7łydów z krakowskiego getta wywieziono ciężarówkami w kierunku Oświęcimia. W
getcie zabito około 1 000 ludzi. %7łydów z Aodzi wywozi się w kierunku Ozorkowa i tam likwiduje.
8 maja 1943. Likwidacja getta zakończona. Spalono 200 domów. Zastrzelono członków Rady %7łydowskiej
przetrzymywanych od 19 kwietnia jako zakładników. Byli to: przewodniczący Lichtenbaum, zastępca przewodniczącego
Gustaw Wielikowski, Alfred Sztocman i Stanisław Szereszewski. Ich ciała wyrzucono na śmietnik.
3 czerwca 1943. Nieustannie powtarzajcie polecenie Kierownictwa Walki Cywilnej udzielania pomocy ukrywajÄ…cym siÄ™
%7Å‚ydom.
10 czerwca 1943. W Oświęcimiu Blok X przeznaczono dla Centralnego Instytutu Higieny z Berlina jako pole
doświadczalne. Kastracja, sterylizacja i sztuczne zapłodnienie. Obecnie przebywa tam 200 %7łydów i 25 %7łydówek.
28 lipca 1943. We Lwowie, w obozie pracy Janowskie przebywa jeszcze około 4 000 %7łydów. Codziennie rano na apelu
dwóch rabinów zmuszanych jest do tańczenia foxtrota w rytm muzyki granej przez żydowską orkiestrę.
31 sierpnia 1943. Z początkiem tego miesiąca rozpoczęła się likwidacja %7łydów w Będzinie. Około 7 000 osób wywieziono
do Oświęcimia. Najpierw giną młodzi. Stan na 1 stycznia tego roku: liczba %7łydów w Polsce (również w obozach, gettach i
ukrywających się) - 250-300 tysięcy. Z tego 15 tysięcy w Warszawie, 80 tysięcy w Aodzi, 30 tysięcy w Będzinie, 12 tysięcy
w Wilnie, 20 tysięcy w Białymstoku, 8 tysięcy w Krakowie, 4 tysiące w Lublinie i 5 tysięcy we Lwowie.
23 września 1943. Zlikwidowano getto w Będzinie. Niemcy zamordowali 30 tysięcy ludzi.
19 listopada 1943. Trwa mordowanie %7łydów w Trawnikach. Masakry również w Poniatowej i Lwowie.
20 czerwca 1944. Od 15 maja przeprowadza się masowe egzekucje w Oświęcimiu. W pierwszej kolejności idą %7łydzi,
pózniej sowieccy jeńcy wojenni i tak zwani chorzy . Przybywają duże transporty węgierskich %7łydów, 13 pociągów
dziennie, każdy po 40-50 wagonów. Ludzie są przekonani, że zostaną wymienieni za członków POW lub przesiedleni na
wschód. Komory gazowe pracują całą dobę. Ciała pali się w krematoriach i na wolnym powietrzu. Dotąd zagazowano 100
000 ludzi.
19 lipca 1944. Mordem %7łydów w Oświęcimiu kieruje dowódca obozu, Hoess - czyt. Hess - i jego pomocnik, Grabner."
Misja emisariusza Jana Karskiego
Również Delegatura Rządu na Kraj niejednokrotnie podnosiła alarm, wysyłając informacje na temat eksterminacji %7łydów i
przesyłając do Londynu wiadomości od Leona Feinera i Adolfa Bermana, adresowane do rabinów Stephena Wise i
Nachuma Goldmana w Stanach Zjednoczonych oraz do dwóch żydowskich członków Rady Narodowej w Londynie -
Ignacego Schwartzbarta, syjonisty i Szmula Zygielbojma, członka Bund-u. Ważniejsze było jednak to, że naoczny świadek,
emisariusz Jan Karski, został wysłany do Londynu. W przebraniu estońskiego strażnika Karski udał się prosto do obozu
śmierci dla %7łydów w Bełżcu i obejrzał wszystko wraz z Feinerem i Bermanem, którzy dali mu następujące instrukcje:
Chcemy, abyście powiedzieli Polskiemu Rządowi w Londynie oraz przywódcom i rządom państw sprzymierzonych, że
jesteśmy całkowicie bezbronni wobec hitlerowskich oprawców. Nie możemy sami się ratować, ani nikt inny w Polsce nie
może nam pomóc. Polskie Podziemie może ocalić niektórych z nas, ale nie masy. Niemcy nie zamierzają podporządkować
nas, tak jak innych narodów. Jesteśmy poddawani systematycznej eksterminacji; nasz naród będzie całkowicie zniszczony.
Niektórzy mogą przeżyć, ale trzy miliony polskich %7łydów skazanych jest na zagładę.
Ani żydowski ani polski ruch oporu nie może zrobić nic, by zapobiec rzezi. Uczyńcie Aliantów odpowiedzialnymi za to, co
się tu dzieje. Niech żaden przywódca aliancki nie będzie mógł udawać, że nie wiedział, że giniemy i że pomoc dla nas
może przyjść tylko z zewnątrz.
Pokonując olbrzymie trudności, Karski dotarł do Londynu w listopadzie 1942 roku. Nie tylko poinformował on tam
Premiera polskiego Rządu na Uchodzstwie, generała Sikorskiego, o ludobójstwie dokonywanym w Polsce, ale też spotkał
się osobiście z następującymi osobistościami: Sekretarzem Spraw Zagranicznych Anthony Edenem; przywódcą Partii
Pracy, Arthurem Greenwoodem; Lordem Selbourne, Lordem Cranbornem; Przewodniczącym Zarządu Handlowego, Hugh [ Pobierz całość w formacie PDF ] - zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- zambezia2013.opx.pl