• [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

    przyjac prawoslawie, a nawet jezyk rosyjski uznac powszechnieslowianskim,
    jedynym uprawnionym jezykiem literackim w Slowianszczyznie, inne zas tylko
    za "narzecza lokalne", nie wyjmujac "narzecza" polskich "buntownikow i
    odstepcow".
    Na tle takich plytkich, dziecinnych niemal doktryn, urzadzono w r. 1867
    oslawiona "pielgrzymke do Moskwy" i "zjazd slowianski", ktorego ostrze
    skierowane bylo przeciw Polsce, posrednio przeciw Austrji - podczas gdy Prusy
    cieszyly sie coraz wiekszemi wzgledami sfer rzadowych. Juz w dwa lata bowiem
    po upadku powstania polskiego byla Austrja pobita na glowe przez Prusy w
    wojnie roku 1866, ktorato kampanje podjal Bismarck dlatego tylko, ze byl
    zupelnie pewny Rosji.
    Wsrod takich stosunkow nastaly poczatki samorzadu lokalnego w Rosji,
    "ziemstwa" powiatowe i gubernjalne, zlozone z przedstawicieli wszystkich
    trzech stanow rosyjskich: wlascicieli ziemskich, wloscian i miast. Wprowadzano
    je ukazem z dnia l stycznia 1864 r., lecz tylko w 33 gubernjach na wschod
    Dniepru, wykluczajac ziemie polskie "za kare". Ukaz wydano, poniewaz sprawa
    przedtem juz byla przygotowana i odwlekana az nazbyt dlugo, i bano sie z tego
    powodu "liberalow". Gdy atoli po powstaniu polskiem liberalizm bardzo a
    bardzo sklanial sie do zgody z rzadem, sam wyszukujac punktow stycznych,
    poczeto na dworze Aleksandra II zalowac wydanego ukazu, a wladze zajely sie
    zywo tlumieniem dzialalnosci ziemstw, dopiero-co powolanych do zycia.
    Strona 161
    Dmowski_Dzieje-Rosji
    Podczas obchodu 10-lecia ziemstw nazwal je ktos "przyladkiem Dobrej
    Nadziei", tylko ze... przyladek ten "zamarzal coraz bardziej". Juz w r. 1866
    zamknieto ziemstwo petersburskie skutkiem sporu z czynownictwem; okolo zas
    r. 1870 wyrazil sie bajkopisarz Szczedrin, ze okazywanie wstretu do samorzadu
    jest w sferach oficjalnych "czems w rodzaju listu polecajacego". Walka
    biurokracji z samorzadem okazywala coraz bardziej nierownosc sil na
    niekorzysc ziemstw; szczegolniej zas krepowano ich oswiatowa dzialalnosc.
    Tymczasem uczynil Bismarck krok dalszy: w r. 1870 wywolal wojne z Francja.
    Naprozno Thiers jezdzil we wrzesniu 1870 r. do Petersburga. Rosja
    pozostawala w przyjaznem porozumieniu z Prasami, a korzystajac z zametu na
    zachodzie, wypowiedziala traktat paryski z r. 1856, zakazujacy jej utrzymywac
    flote wojenna na morzu Czarnem. Stanowisko Rosji wobec wojny
    francusko-pruskiej bylo tego rodzaju, iz zmuszalo do neutralnosci Austrje,
    Wlochy i Danje, zamierzajace pierwotnie interwenjowac na korzysc Francji.
    Dzieki opiece rosyjskiej nastala w Europie hegemonja pruska. Dnia 2 wrzesnia
    1870 r. stal sie Napoleon III jencem pruskim, we Francji nastala "trzecia"
    republika, a w maju 1871 r. zagarnialo Alzacje i Lotaryngje nowe cesarstwo
    niemieckie, stanowiace tylko tlo dla hegemonji pruskiej.
    W r. 1872 wznowil Bismarck dawniejsze "swiete przymierze", t. j. sojusz
    panstw rozbiorowych, jako "zwiazek trzech cesarzy". Dla sprawy polskiej
    zaczely sie czasy najgorsze, a najlepsze dla... reakcji rosyjskiej. Bismarck
    pracowal teraz nad tem, zeby nie dopuscic do odrodzenia Rosji, a wplyw
    niemiecki padal ogromnie na szale stosunkow wewnetrznych rosyjskich,
    oddany calkowicie na uslugi czynownictwa.
    Budzily sie nadzieje, ze uda sie wprzac opozycje cala w rydwan rzadowy.
    Wsrod "slowianofilow" i opozycji juz nie bylo. W r. 1871 wydal Mikolaj
    Danilewskij ksiazke: "Rossija i Jewropa", ktorej tresc weszla w krew i soki
    spoleczenstwa rosyjskiego. Glosil, ze Rosja nie jest Europa, lecz tez nie
    potrzebuje nia byc, bedac sama czems wyzszem i lepszem od "zgnilego
    Zachodu". Jako cel polityczny wskazywal Danilewskij Rosji zdobycie Carogrodu
    i zalozenie "Zwiazku wszechslowianskiego" pod rzadami rosyjskiemi, przyczem
    Polacy winni byc przeznaczeni na zniszczenie. Ale i szydzacy ze slowianofilstwa
    Konstanty Leontjew, bliski w niejednej rzeczy nihilizmowi, z rzadem dostrajal
    sie do harmonji tak gladko, ze okazal sie istnym filozofem reakcji politycznej.
    Zrobil on odkrycie, ze "poszukiwanie ogolno-ludzkiego rownouprawnienia i
    ogolnoludzkiej prawdy... jest ta straszna trucizna, ktora dzialaniem swem
    stopniowem filozoficznem rozklada spolecznosci europejskie". W dziele swem:
    "Wschod, Rosja i Slowianszczyzna" wspolzawodniczy Leontjew z Pisarewem w
    teorji, negujac prace okolo dobra indywidualnego, a marzac o tem, jakby
    "zbezczescic obrzydliwy ideal powszechnej rownosci i powszechnego
    idjotycznego postepu", gloszac wprost nienawisc do "idealow powszechnego
    dobrobytu i szczescia". Zapowiada, ze zachodnia Europa zniszczona bedzie
    niebawem przez anarchizm i socjalizm, Rosja przeto musi przed "wscieklym
    najazdem internacjonalnej Europy" szukac ocalenia w... bizantynizmie.
    Albowiem "prawdziwe chrzescijanstwo uczy, ze wszelka hierarchja ziemska jest
    odblaskiem niebieskiej", a z drugiej strony "do wychowania wielkich
    charakterow potrzebne sa wielkie niesprawiedliwosci spoleczne, t. j.
    despotyzm, niebezpieczenstwo, silne namietnosci, przesady, fanatyzmy i t. p.
    slowem to wszystko, z czem walczy wiek XIX". Jego zdaniem "panstwo musi
    byc zawsze groznem, niekiedy okrutnem i nielitosciwem, albowiem
    spoleczenstwo zawsze i wszedzie jest zbyt ruchliwe, ubogie mysla i zbyt
    Strona 162
    Dmowski_Dzieje-Rosji
    namietne". Zaczyna tedy Leontjew od nihilizmu, a dochodzi do istnej mistyki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • zambezia2013.opx.pl